Herkules, czyli owsianka nie-owsianka.

Wielu naszych gości zasmakowało w "herkulesie". Nazwę wymyśliła jedna z naszych turystek. Wcześniej na pytanie: co to? nieśmiało odpowiadaliśmy: owsianka. A ta nazwa, niestety, źle się naszym gościom kojarzyła. Mieli przede oczami niesmaczną kleistą papkę.

A "herkules" nie jest przecież zwykłą owsianką. Płatków owsianych jest tam tylko trochę, reszta to płatki pszenne, orkiszowe, żytnie lub jęczmienne. Do "herkulesa" można dodać to, co akurat mamy pod ręką, czyli wszelkie ziarenka i nasiona oraz suszone i świeże owoce.

"Herkules" to cudowny mix wszystkiego, co zdrowe.

A potem można jeść go z mlekiem lub bez, z miodem lub cukrem, konfiturą - jak kto woli. Mój tata "herkulesa" soli.

Ważne, aby nie używać płatków błyskawicznych, właśnie wtedy wyjdzie nam wielka ciapa. Im więcej płatków owsianych tym bardziej "herkules" będzie kleisty. Jeżeli chcemy, aby był sypki trzeba dodać więcej płatków pszennych, żytnich czy orkiszowych.

Przepis (mniej więcej):

garść płatków owsianych

duża garść płatków pszennych

duża garść płatków orkiszowych

duża garść płatków żytnich

łyżka nasion słonecznika

łyżka siemienia

łyżka sezamu

łyżka orzechów (włoskich, laskowych lub innych) posiekanych

łyżka lub dwie rodzynek

trochę posiekanych suszonych śliwek i moreli (można dodać również inne np. figi lub daktyle)

świeże jabłko lub dwa pokrojone w kostkę

pokrojony banan

inne świeże owoce wedle upodobań

łyżka dobrego miodu

Taką mieszankę wrzucamy do rondla. Można to sobie przygotować wieczorem (oczywiście bez świeżych owoców). Pamiętajcie, że "herkules" zwiększy swoją objętość przynajmniej dwa razy.

Zalewamy wodą (lub mlekiem), tak żeby ledwo przykryło składniki (w razie czego wodę można dolać, a nie chcemy przecież ugotować zupy) i gotujemy na wolnym ogniu ok. 20 - 25 minut. Smacznego!

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł